Ҳунари аз мис сохтани зарфҳо яке аз касбҳои маъмули тоҷикон ба ҳисоб меравад. Кӯзаи мунаққаши мисин маҳсули ҳунари мисгарӣ аст. Алҳол дар Осорхонаи таърихии вилояти Суғд якчанд намуди маснуоти мисӣ ҳифз ва нигаҳдорӣ мешавад, ки яке аз онҳо кӯза бо дастаи муқарнаси латунӣ ва сарпӯши гумбазшакли нӯгаш қуббадор аст. Дар рӯйи сарпӯш ҳафт ҷойи ҳамвори барҷастаи бо гули чорбарга ва дигар нақшҳо ҳаккокӣ карда шуда мавҷуд аст. Дар қисмати гардана, наварди (валик) барҷастаи ҳалқамонанди гирдак, болотари он нақши растанӣ дар дохили хати чоркунҷа, нақшҳои кунгура, хатҳои дандонадор, тирнок (ноготок) ва нақши гулу растанӣ кашида шудааст. Дар гирдогирди танаи кӯза навиштаҷот бо ҳуруфи арабӣ ва забони ӯзбекӣ ҳаккокӣ гардидаасту дар ду канори ҳошияи уфуқии навиштаҷот нақшу хатҳои гуногуни ҳандасавӣ кандакорӣ карда шудаанд. Он соли 1314 ҳиҷрӣ-1896 мелодӣ аз ҷониби мисгар Алиқории Қӯқандӣ сохта шуда, ба омӯзиши амиқи илмӣ ниёз дорад.
Кӯзаи мунаққаши мисин бо тавсияи комиссияи ташхисии назди маъхази осорхона дар ҷаласаи харидории ашёҳои таърихии№1, аз санаи 25.04.2018 харидорӣ шуда, ба фонди Осорхонаи таърихии вилояти Суғд ворид гардидааст.