Дар ҳақиқат, осорхонаи таърихӣ макони ганҷинаи таърих ва фарҳанг буда, яке аз муассисаҳои муҳими таърихӣ ва фарҳангӣ ба шумор меравад. Дар он ҷо ганҷинаҳои нодири қадими таърих, фарҳанг, илм ва ҳунари сарзамини халқи тоҷик гирдоварӣ, ҳифз ва ба намоиш гузошта...
Бале, дидор аз Ватан хуш аст, ин як ҷумлаи пурмаъно ва эҳсосотист. Он меҳру муҳаббат ва эҳсоси ватандӯстиро ифода мекунад. Вақте , ки инсон аз муддати тӯлонӣ ба Ватани худ бармегардад ё онро аз наздик мебинад, эҳсосоти шодиву хурсандӣ, оромӣ...
Воқеан, миллати тоҷик аз азал инсондӯст, меҳмондӯст, раҳмдил ва меҳмоннавоз буда, дар байни дигар миллатҳо бо ин расму оин ва хислатҳои некаш машҳур гардидаст. Бешубҳа , бузургони хирад нагуфтанд: “Меҳмон- атои Худост”, ки ба хонадони инсони хушбахт меҳмон бо пойи...