Агар ба таърих назар афканем, асри санг қадимтарин давраи таърихии ташаккули инсоният будааст, ки воситаҳои асосии зиндагӣ аз санг тайёр карда мешуданд. Гарчанде дар он замони худ аз чӯб ва устухон низ истифода мешуд, вале истифодаи олоти сангӣ бар ҳама...
Дар асл, инсоният дар кадом ҳолате набошад, дар куҷое зиндагӣ накунад, ба табиат ва ҳастии офаридашудааш эҳтиёҷ дорад. Яъне, ба ҳастии табиати зебои ҳаёт ҳар як ҷисми зинда бо обу хок, боду ҳаво, гулу гулбуттаҳою набототу растаниҳо зич алоқамандӣ дорад....
Дар шароити феълӣ, ки бархӯрди тамаддунҳо дар ҷаҳон торафт тезутунд мешавад, омӯхтан ва таҳқиқ кардани мероси бостонӣ, ҳифзи арзишу суннатҳои милливу мардумӣ ва ёдгориҳои таърихӣ аҳамияти махсус пайдо мекунад. Таҳқиқи ҷиддии мероси гаронбаҳои гузаштаи тоҷикон, ёдгориҳои фарҳангӣ ва тарғиби суннатҳои...